Zss nr 3 w opocznie

Wprawdzie jest to w szerokim znaczeniu tego słowa nasza współczesność, ale pod pewnymi względami jest to już i przeszłość, którą można i należy badać. Niestety, badania tego rodzaju są stosunkowo nieliczne. W r. 1963 ukazała się praca W. Czerniewskiego pt. Rozwój dydaktyki ogólnej i szczegółowej w latach 1918—1954, będąca prawdziwą kopalnią wiadomości o rozwoju tej dyscypliny w Polsce Ludowej i w okresie międzywojennym. Studia nad dziejami metodyk szczegółowych zainicjowała praca T. Słowikowskiego pt. Poglądy na nauczanie historii w Polsce wieku XVIII oraz dydaktyczna koncepcja Lelewela (Kraków 1960). Próbą charakterystyki syntetycznej pedagogiki w latach 1944—1954 była rozprawa przygotowywana zespołowo, a napisana przez B. Suchodolskiego w księdze wydanej przez Komitet Historii Nauk PAN pt. Dziesięć lat rozwoju nauki w Polsce Ludowej (Warszawa 1956). Dopiero u progu dwudziestolecia Polski Ludowej rozpoczął się żywszy ruch naukowy w tej dziedzinie badań. Ukazały się dwa artykuły pióra W. Okonia: Ogólna charakterystyka badań pedagogicznych w Polsce („Ruch Pedagogiczny”, 1964, nr 1) oraz Rozwój nauk pedagogicznych („Nowa Szkoła”, 1964, nr 2), a także artykuł R. Wroczyńskiego Oświata dorosłych w okresie dwudziestolecia Polski Ludowej („Kwartalnik Pedagogiczny”, 1964, nr 1). Dorobek naukowy Wydziału Pedagogicznego UW w zakresie nauk pedagogicznych za okres 1953—1963 omówił B. Suchodolski w „Kwartalniku Pedagogicznym” (z 1964 r., nr 2, poświęconym dziesięcioleciu Wydziału Pedagogicznego UW; w tym samym numerze znalazły się sprawozdania z działalności katedr tego Wydziału), zaś dorobek Instytutu Pedagogiki W. Okoń w artykule Działalność Instytutu Pedagogiki („Nauka Polska”, 1964, nr 2).’Wreszcie referat B. Suchodolskiego pt. O czynnikach postępu i hamulcach rozwoju nauk pedagogicznych, przedstawiony na posiedzeniu Komitetu Nauk Pedagogicznych i Psychologicznych PAN 29 III 1963 (drukowany w numerze 2 czasopisma „Ruch Pedagogiczny”, 1963), zapoczątkował szeroką dyskusję pracowników nauki i przodujących praktyków na temat aktualnego stanu i dotychczasowego rozwoju nauk pedagogicznych.