Znaleźć swoje miejsce

Niezupełnie, Honoratko – mówi opiekunka. – Pozwól, że pokażę ci, jak powinno wyglądać twoje miejsce, kiedy będziesz rzeczywiście gotowa do wyjścia na dwór. – Kładzie dywanik z powrotem na podłodze i wysypuje klocki z pojemnika. Podczas gdy Honorata patrzy, przedszkolanka zbiera wszystkie klocki, wkłada je do pojemnika, który odstawia na półkę. Następnie odkłada dywanik.
Czy twoje miejsce tak właśnie wygląda? – pyta przedszkolanka. Honorata kręci przecząco głową. W takim razie musisz dokończyć swoje zadanie. Jestem pewna, że świetnie sobie z tym poradzisz. – I tak też się stało. Przyjrzyjmy się teraz kolejnemu zastosowaniu tej techniki. Ucząc właściwego zachowania po tym, jak uczeń postąpił niewłaściwie, zastosuj następujące kroki: użyj wyraźnego, stanowczego, wyznaczającego granice komunikatu; daj przykład właściwego zachowania; zachęć dziecko, aby spróbowało raz jeszcze, zachowując się we właściwy sposób; doceń starania oraz poprawę. Przykład: Chodzący do czwartej klasy Jaś denerwuje się, gdy siedzący za nim kolega stuka w oparcie jego krzesła. Jaś nie może się skoncentrować na pracy. Przestań, idioto! – wykrzykuje ze złością. Nauczyciel interweniuje.
Jasiu, nie odzywamy się tak do siebie w klasie – zwraca się do niego rzeczowym tonem nauczyciel. – Czy potrzebujesz trochę czasu, aby się uspokoić? – Chłopak kręci głową. Krzysiek stukał w oparcie mojego krzesła, i w ogóle wkurza mnie przez cały ranek – skarży się Jaś. – Mam tego dość! Co powinieneś zrobić, gdy inne dzieci ci dokuczają? – pyta nauczyciel. Chłopiec spogląda na niego beznamiętnie.
Nie wiem – odpowiada.