Zdecydowana większość badań w dziedzinie dydaktyki zmierza do stworzenia nowego systemu dydaktycznego

Toteż kontynuowane z okresu poprzedniego badania zmierzają do wprowadzenia, do praktykowanego systemu dydaktycznego poważnych zmian, dotyczących zarówno wewnętrznej strony tego systemu, jak jego form organizacyjnych. Z poszukiwaniem nowego systemu dydaktycznego wiążą się badania nad uwzględnieniem w pracy uczniów związku między poznaniem i działaniem (teorią i praktyką). W tym kierunku prowadzi od szeregu lat badania K. Lech przygotowujący publikację pt. System nauczania przez wiązanie teorii z praktyką. Zbliżonym, choć posiadającym swoją specyfikę problemem badań jest łączenie nauki szkolnej z pracą produkcyjną. Chodzi tu o realizację podstawowego założenia reformy szkolnej: więzi szkoły z gospodarką narodową. Dotychczasowy intelektualny charakter szkoły polskiej nie pozwalał na właściwe ukazanie tego właśnie politechnicznego kierunku kształcenia, a zatem na określenie jego właściwej roli w wychowaniu młodego pokolenia budowniczych socjalizmu. W tym zakresie notujemy w naszym szkolnictwie poważne opóźnienie w porównaniu z innymi krajami socjalistycznymi, głównie z ZSRR. Pewien zwrot na lepsze nastąpił dzięki zarządzeniu Ministra Oświaty z dnia 27 kwietnia 1960 r. w sprawie organizacji roku szkolnego 1960/61, rozszerzającemu elementy kształcenia politechnicznego (rozszerzenie obowiązkowej nauki zajęć praktyczno-technicznych w szkole podstawowej i wprowadzenie tychże zajęć do szkoły średniej ogólnokształcącej). Równocześnie podjęto pewne próby przekształcenia szkoły ogólnokształcącej w politechniczną ogólnokształcącą szkołę pracy.