Zawieszenie ucznia w czynnościach szkolnych jako konsekwencja logiczna

Zawieszenie ucznia w jego czynnościach łączy się z takimi samymi ograniczeniami jak spotkania z rodzicami. Pomyślność procedury zależy od współpracy między domem a szkołą. Szkoła może zawiesić ucznia w jego czynnościach szkolnych, jednak nie może kontrolować tego, co się dzieje z uczniem, gdy ten opuszcza szkołę. Wyegzekwowanie konsekwencji należy do rodziców. To oni muszą wprowadzić te konsekwencje w życie, aby odniosły one odpowiedni skutek. Gdy rodzice nie chcą zastosować omawianej konsekwencji, wielu uczniów traktuje takie zawieszenie jak święto I szuka kolejnych ku temu okazji. W rezultacie konsekwencja okazuje się nagrodą za kontynuowanie niewłaściwego zachowania. Gdy jednak rodzice chętnie współpracują w celu zastosowania konsekwencji, jak ma to miejsce w poniższym przykładzie, zawieszenie ucznia w czynnościach szkolnych może być pouczające. Wojtek, uczeń trzeciej klasy, postanawia spłatać figla siedzącej przed nim koleżance. Gdy ta chce usiąść, chłopiec zabiera jej krzesło i dziewczynka upada. Figiel nie jest zabawny. Dziewczynka ma ranę z tyłu głowy, która najprawdopodobniej będzie wymagać założenia szwów.