Z rozszerzeniem zakresu badań dydaktycznych wiąże się planowe organizowanie sieci szkół eksperymentalnych

W zrozumieniu tego rodzaju potrzeb Ministerstwo Oświaty w swym rozporządzeniu z dnia 20 lipca 1963 r. uregulowało sprawę organizacji szkół eksperymentalnych i tzw. wiodących, określając jednocześnie ich zadania. Szkoły eksperymentalne mają umożliwić prowadzenie różnorodnych badań o charakterze doświadczalnym, szkoły „wiodące” powinny realizować psiągnięcia nauk pedagogicznych. Wdzięczne pole do pracy ma tu Wydział Szkół Eksperymentalnych Ministerstwa Oświaty, jak również Komisja Prób i Eksperymentów Związku Nauczycielstwa Polskiego, której przewodniczącym jest W. Okoń. Podstawowym zadaniem szkół „wiodących” jest zatem wprowadzenie osiągnięć nauki do praktyki. Opracowane w laboratoriach naukowych problemy przenikają jednak do szkół bardzo powoli i w bardzo wąskim zakresie. Dzieje się tak, wyłączając inne przyczyny, dlatego, że to „nowe” nie jest należycie przygotowane do praktycznego zastosowania. Toteż w referacie XI Plenum w tej sprawie czytamy m. in. „Producent wdraża »nowe« chętniej, szybciej i z mniejszymi oporami, jeśli jest mu ono przekazane w formie dojrzałej, dopracowanej, gotowej do bezpośredniego wykorzystania w produkcji”. Jest to cenna uwaga, dotycząca potrzeby próbnej weryfikacji stopnia adekwatności „nowego” do konkretnych warunków przed jego upowszechnieniem.