Wybitny progres metodologiczny, datujący się mniej więcej od roku 1955

Wyraża się on w dążeniu do maksymalnej ścisłości obserwacji, a także w metodach opracowywania oraz interpretacji materiałów w oparciu o nowoczesną analizę statystyczną. Jest to wynik zacieśniającej się współpracy antropologów i matematyków (Milicerowa, Perkal, Panek, Szczotka, Drozdowski, Wolański). Znacznym krokiem naprzód było wprowadzenie badań kompleksowych, atakujących duże, złożone problemy rozwoju osobniczego. Wyjątkowe zasługi w tej mierze położyła Halina Milicerowa (INKF), inicjatorka kompleksowych i ciągłych (longitudinalnych) obserwacji nad rozwojem młodzieży w szkołach różnych typów; objęły one badania antropologiczne, fizjologiczne, psychologiczne, pedagogiczne i lekarskie, dając w efekcie wszechstronną i bogatą analizę zmian zachodzących pod wpływem zorganizowanego wychowania fizycznego. Przełomem metodologicznym było też wprowadzenie eksperymentu naturalnego do badań w dziedzinie wf. Inicjatorem trzyletniego eksperymentu przeprowadzonego w kilkudziesięciu szkołach o doświadczalnie sprofilowanym programie oraz zróżnicowanym wymiarze godzin wf był Ludwik Denisiuk (INKF). W tym wypadku również zastosowano metodę kompleksową. Ostatnie lata zanotowały znaczny postęp techniczny w metodyce badań. Rozwinęły się techniki pomocnicze służące uściśleniu obserwacji, jak fotografika i film (INKF, prace Stanisława Kuli w Krakowie). Zbudowano też szereg prototypów aparatury elektromedycznej, zwłaszcza telemetrycznej, służącej do zdalnych pomiarów funkcji organizmu w naturalnych warunkach ruchu, to znaczy na boisku, pływalni itp. (Hipolit Zakrzewski). Wzrostowi produkcji naukowej i kontaktów z nauką światową towarzyszy rozwój służby informacyjnej, dokumentacyjnej i bibliograficznej, w szczególności prace ośrodka INKF (Majewski, Żółtowska, Fińska). Są to biuletyny informacyjne, wydawnictwo Who’s Who in Physical Culture obejmujące wykaz osób i instytucji naukowych w skali światowej, a także centralny katalog biblioteczny wydany staraniem GKKFiT. Przedstawiciele Instytutu (Majewski, Sadowska) biorą aktywny udział w międzynarodowych pracach w dziedzinie dokumentacji i informacji naukowej. Na polu prac bibliograficznych wyróżnili się m. in. Eichelberger, A. Kalinowski, S. Kijak, F. Laurentowski i współpracownicy, A. Mońka-Stanikowa, E. Skrzypek, M. Stępniewska, M. Uklejska, Żytkowicz.