WNIOSKI I AKTUALNE ZADANIA

Ogólny i niekompletny przegląd badań w dziedzinie dydaktyki nie upoważnia wprawdzie do snucia daleko idących wniosków, niemniej rzuca pewien snop światła na stan i sytuację teorii nauczania i kształcenia w okresie minionego dwudziestolecia. Trzeba stwierdzić, że stan ten nie był w pełni zadowalający. Rzut oka ha rozwój badań dydaktycznych w tym okresie ukazuje dwa etapy przebytej’drogi: etap pierwszy cechuje odwrót od prób podejmowania odbudowy międzywojennej dydaktyki oraz dojrzewanie świadomości marksistowskiej metodologii badań, etap drugi znamienny jest przez kontynuowanie rozpoczętych w poprzednim okresie badań oraz podejmowanie szeregu nowych prób z zakresu wybranych zagadnień nauczania i kształcenia przy stosowaniu w badaniach metodologii marksistowskiej. Jeśli wysuwamy w stosunku do dydaktyki pewne zastrzeżenia z powodu niecałkowitego spełnienia właściwych dla niej zadań, to czynimy to z kilku powodów. Przede wszystkim przedstawiciele tej dyscypliny, pracownicy nauki, przez długi okres czasu nie włączali się w dostatecznym stopniu w nowatorską działalność aktywu nauczycielskiego, toteż jak słusznie to określa prof. B. Suchodolski ważne rozstrzygnięcia w sprawach programów nauczania, podręczników szkolnych, treści, organizacji i metod procesu nauczania zapadały bez ich twórczego współudziału. Trzeba stwierdzić, że i nadal słaba jest więź między ośrodkami ńaukowo-badawczymi a szkołą. Szkoła wciąż jeszcze w niedostatecznym stopniu wykorzystuje możliwości badawcze ośrodków naukowych, nie stawia wobec nich perspektywicznych zadań i problemów badawczych.