TREŚCI, METODY I ZAGADNIENIA WYCHOWANIA ESTETYCZNEGO
O wychowawczej i terapeutycznej roli artystycznej działalności dzieci pięknie i sugestywnie wypowiada się Zofia Słobodzian w książce pt. Twórcza praca dziecka (działanie jako droga poznania i rozwoju), z przedmową S. Szumana, Warszawa 1961, PZWS. Książka jest owocem doświadczeń i badań przeprowadzonych przez autorkę w szczególnych warunkach pracy pedagogicznej z dziećmi unieruchomionymi przez gruźlicę kostną; potwierdza, iż właśnie w wychowaniu estetycznym dokonuje się swoista i cenna synteza elementów poznawczych, emocjonalnych, motorycznych i wolicjonalnych. Do zakresu analiz dziecięcej twórczości, wprawdzie nie wyłącznie plastycznej, zaliczyć trzeba wydawnictwa takie, jak Przygody z tej i nie z tej ziemi, czyli świat za wiele wiele lat, wybór wypowiedzi i rysunków dzieci nadesłanych na konkurs „Płomyczka”, zebrał i opracował Stanisław Aleksandrzak, 1961, NK. Prace te są żywym dokumentem zainteresowań i marzeń dzieci wyrażonych w formie plastycznej i literackiej. Analogiczny charakter ma tomik pt. Wiaderko śpiewa (Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne RSW „Prasa”, Warszawa 1961); dzieci mówią
rysują, wstęp napisał Jan Brzechwa, który zwraca uwagę na jednoznaczność i dosłowność interpretacji słów przez dzieci i na ich wyostrzone poczucie logiki. Materiał ilustracyjny obu wspomnianych tomów jest interesującym przyczynkiem do poznania psychiki dzieci poprzez ich ekspresję osobistą. Do tej samej grupy poczynań pedagogicznych zaliczyć trzeba konkurs i wystawę rysunku i malarstwa dzieci o zasięgu międzynarodowym, zorganizowany przez Polskie Radio i Telewizję w r. 1961, pod protektoratem Polskiego Komitetu do Spraw UNESCO, na temat Moja ojczyzna. Zgromadzono ponad 105 tysięcy prac, z których nikła ¡zaledwie część została eksponowana. Bogactwo zawartej w nich problematyki estetycznej, wychowawczej i psychologicznej zachęciło do zorganizowania stałej ekspozycji, która ma służyć pogłębionym studiom nad wychowaniem plastycznym i nad sztuką dziecka. Powstała Galeria Sztuki Dzieci
Młodzieży z siedzibą w Toruniu, którą kieruje Rada Naukowa złożona z wielu specjalistów tego zagadnienia. Placówka stanowi ważny i nowatorski warsztat badawczy.