„Studia Pedagogiczne”

Rozwijanie aktywności uczniów (Wrocław, Warszawa, Kraków 1964, Ossolineum). W tym samym kierunku rozwiązania trudnej sprawy usamodzielnienia i uaktywnienia uczniów w pracy szkolnej zmierzają przeprowadzone przez C. Kupisiewicza badania nad stosowaniem w nauczaniu metody problemowej. Unowocześnienie metod nauczania polega przede wszystkim na zamianie tradycyjnych metod podających, którym nadal hołduje praktyka, na takie, które stawiają uczniów wobec pewnych problemów zarówno teoretycznych, jak i praktycznych i zmuszają ich do wysiłku w poszukiwaniu wiedzy o przyrodzie i społeczeństwie. Przeprowadzone przez C. Kupisiewicza w klasach VIII i IX szkół ogólnokształcących eksperymenty, których wyniki zostały opublikowane w książce pt. O efektywności nauczania problemowego ls, wykazały, że przy nauczaniu problemowym przyrost wiadomości uczniów jest większy aniżeli przy stosowaniu metod słowno-oglądowych i laboratoryjnych, lepsza też jest trwałość wiedzy. Modernizacja metod nauczania wiąże się również ze stosowaniem nowoczesnych środków technicznych. Badania w tym zakresie od szeregu lat prowadzi Pracownia Pomocy Naukowych Instytutu Pedagogiki pod kierunkiem E. Fleminga. Przeprowadzone tam badania miały na celu wskazać sposoby rozwiązywania problemu modernizacji w zastosowaniu do pomocy naukowych, przeźroczy oraz filmu i telewizji w szkole. Na podstawie tych badań, których wyniki opublikowano w książkach Przeźrocza, film, telewizja w szkole 16 oraz Telewizja w nauczaniu i wychowaniu, E. Fleming ukazuje możliwości wychowawczego oddziaływania filmu fabularnego i widowisk telewizyjnych na dzieci i młodzież. Druga z wymienionych pozycji stanowi metodyczną monografię, omawiającą funkcję strukturę metody stosowania telewizji w nauczaniu i wychowaniu szkolnym oraz w pracy kulturalno-oświatowej (w świetlicach, klubach, na kursach dla dorosłych itp.).