ROZWÓJ BADAŃ NAD DZIAŁALNOŚCIĄ INSTYTUCJI OŚWIATOWO-WYCHOWAWCZYCH

Nie zostały też stworzone warunki, które by umożliwiły skupienie wokół problematyki wychowania przedszkolnego pracowników naukowych spośród lekarzy-pediatrów. Nie istnieje żaden ośrodek, który mógłby podjąć próbę scalenia wysiłków humanistów i przyrodników w budowaniu nowoczesnej pedagogiki wychowania przedszkolnego, rozwiązującej problemy wyrównywania kulturalnego i zdrowotnego startu dzieci z różnych środowisk. Nie udały się ‘podejmowane po wojnie próby kontynuowania dorobku RTPD z lat międzywojennych i okupacji, w których m. in. metody współpracy personelu pedagogicznego i lekarskiego były precyzyjnie wypracowane. Prace dra med. Aleksandra Landego podsumowujące wyniki tamtych szesnastoletnich doświadczeń spłonęły w czasie powstania. Pierwsze skromne próby podejmujące tę problematykę czynione są obecnie w Instytucie Pedagogiki, gdzie została utworzona Pracownia Wychowania Zdrowotnego, zaś Pracownia Wychowania Przedszkolnego podejmuje te zagadnienia od kilku lat. W Instytucie Pedagogiki warunki do prowadzenia prac o charakterze badawczym powstały dopiero po roku 1955. Przedtem, wobec pilnych potrzeb dostarczenia instruktażu, wydawano poradniki, zbiory artykułów, inicjowano tłumaczenia. Kilka z tych pozycji podsumowywało zresztą cenne i oryginalne doświadczenia autorów. Znacznie lepsze warunki rozwoju kadry naukowej powstały wokół katedr psychologii. Psychologią wieku przedszkolnego zajmował się już w okresie międzywojennym bardzo wielostronnie prof. Stefan Baley. Przy jego katedrze powstało szereg cennych prac. Zaraz po wojnie kilka osób spośród jego uczniów podjęło pracę w różnych dziedzinach tej problematyki, wnosząc swój wkład w pierwsze metodyczne publikacje oraz program tymczasowy. Na Uniwersytecie Jagiellońskim Zakład Psychologii dzięki kierownictwu i działalności prof. Stefana Szumana stworzył warsztat pracy naukowej, z którego wyszły i nadal wychodzą prace o dużym znaczeniu również praktycznym.