Radzenie sobie z problemami

Jednym z najważniejszych celów wychowawczych jest asystowanie dzieciom podczas samodzielnego radzenia sobie z problemami. Robimy to za pomocą uczenia efektywnych umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach, a także poprzez ograniczanie naszego w tym udziału, aby dzieci miały okazję samodzielnego doskonalenia tych umiejętności. Zachęta odgrywa w tym procesie ważną rolę. Dodaje im pewności siebie w podejmowaniu ryzyka oraz samodzielnym działaniu. Rozważmy następujące przykłady. Julek, uczeń piątej klasy, biegnie, aby poskarżyć się na kolegę z klasy. Proszę pana, Damian ode mnie ściągał. Czy poprosiłeś go, aby przestał, albo zakryłeś swoją pracę, aby nie mógł tego robić? – pyta nauczyciel. No… nie – odpowiada Julek, który spodziewał się, że nauczyciel go wyręczy. W takim razie to właśnie powinieneś zrobić, jeżeli jeszcze raz się to zdarzy mówi z uśmiechem nauczyciel. – Jestem pewien, że świetnie sobie z tym poradzisz. Rafał i Karolinka, dwójka przedszkolaków, sprzeczają się o hulajnogę. Oddaj mi ją – krzyczy Karolinka wystarczająco głośno, aby zwrócić uwagę przedszkolanki. Zadziałało. Gdy przedszkolanka podchodzi do nich, oboje kurczowo trzymają hulajnogę. Sądzę, że sami potraficie rozwiązać ten problem – zwraca się do nich z ufnością w głosie. – Czy pamiętacie nasz plan, jak się dzielić? Rafał pamięta. Biegnie do klasy i po kilku chwilach wraca z minutnikiem. Nastawia go na pięć minut. Ja będę pierwszy – oznajmia. Dobrze – odpowiada niechętnie Karolinka. – Ale ja zaraz po tobie. Pewnie, że tak – zapewnia przedszkolanka. – Dobra robota, dzieciaki! Świetnie sobie poradziliście. Wiedziałam, że potraficie. Nauczycielka fizyki w pierwszej klasie gimnazjum rozdaje uczniom zadania. Nie mija nawet minuta, gdy podchodzi do niej Bartek po osobisty zestaw instrukcji.