Przedszkole jarzębinka chojnice

Jego różnorodna działalność była przedmiotem studiów należących do różnych dyscyplin naukowych: do historii reformacji, do historii literatury, do historii szkolnictwa, do historii filozofii i myśli politycznej, do historii pedagogiki. Ta wszechstronna działalność Komeńskiego była oświetlana w różnych studiach przez różnych specjalistów. Ich podsumowaniem była Konferencja Naukowa zorganizowana przez Wydział I PAN w Lesznie we wrześniu 1956 r. referaty tej konferencji wydano w r. 1957. Znaczeniem Komeńskiego w dziejach myśli pedagogicznej zajmował się B. Suchodolski w obszernym wstępie do Wielkiej dydaktyki, wydanej w przekładzie K. Remerowej w „Bibliotece Klasyków Pedagogiki” w r. 1956, oraz w rozprawie pt. Początki pedagogiki jako nauki („Studia Pedagogiczne”, 1956, t. III). W studiach tych autor starał zaś wykazać, iż Komeński po raz pierwszy w dziejach myśli pedagogicznej usiłuje sprecyzować konkretne pytania naukowe i szukać systematycznie, odpowiedzi na nie; chodzi mu mianowicie o to, dzięki czemu wychowanie może uzyskiwać planowane wyniki. Autor zwrócił też uwagę na szczególne znaczenie Komeńskiego w dziejach pedagogiki, polegające na próbie powiązania utopijnej krytyki rzeczywistości społecznej z realistyczną koncepcją działania oświatowego. W roku 1964 w wyborze ze wstępem B. Suchodolskiego, w przekładzie K. Remerowej, ukazał się w „Bibliotece Klasyków Pedagogiki” tom pism Komeńskiego, zawierający jego ważniejsze prace pedagogiczne i niektóre pansoficzne, nie tłumaczone dotychczas na język polski. Inne studia dotyczące pedagogów wieku XVII — jak np. Ł. Kurdybachy Poglądy G. Winstanleya na wychowanie („Rozprawy z Dziejów Oświaty”, t. VI) akcentowały raczej organizacyjny aspekt pedagogicznej problematyki. Rozprawa Barycza pt. Nowe i stare elementy w wychowaniu rodziny Sobieskich („Studia Pedagogiczne”, t. III, 1956), oparta na bogatym materiale źródłowym, należy do historii oświaty i wychowania, podobnie jak i jego studium o A. M. Fredrze (Kraków 1948).