POGRANICZE PEDAGOGIKI, PSYCHOLOGII I ESTETYKI

W drugim rozumieniu wychowanie estetyczne wiąże się z szerszym zakresem wpływu sztuki na człowieka, na sposób odczuwania przez ludzi życia, na ich poglądy i przekonania, ich przeżycia moralne, na ogólną postawę wobec innych ludzi, wobec świata. To drugie ujęcie jest szczególnie nowoczesne i aktualne, zrozumiałe na tle dzisiejszej sytuacji sztuki w życiu indywidualnym i społecznym. Podobnie jak-wielu współczesnych pionierów nowej koncepcji wychowania estetycznego B. Suchodolski próbuje odpowiedzieć na pytanie, co może dawać sztuka ludziom współczesnym? Sygnalizuje szczególne znaczenie sztuki, jej rolę w poznawaniu rzeczywistości i kształtowaniu międzyludzkiego porozumienia. Sztuka, czytamy w artykule, pokazuje nie tylko różnorodność życia i jedność prawdziwie humanistycznych treści, pokazuje równocześnie to, co nazwano „dolą człowieczą”, pokazuje po prostu drugiego człowieka w perspektywie nas samych, zaspakaja nasze potrzeby uczuciowe i wyobrażeniowe. Stwarzając świat nierzeczywisty, nową, inną, odrębną rzeczywistość, sztuka wynagradza braki rzeczywistości realnej, pozwala ją lepiej zrozumieć i opanować. Trzeci zakres roli sztuki w życiu współczesnego człowieka wiąże się w przekonaniu B. Suchodolskiego z wyrażeniem i pogłębieniem wewnętrznego niepokoju, pobudzaniem do myślenia i szukania rozwiązań trudnych sytuacji moralnych. Większość dzieł sztuki najchętniej dziś czytanych i najchętniej oglądanych przez wrażliwych i czujących ludzi zawiera problematykę człowieka zagubionego w nowoczesnym świecie, człowieka, który chce znaleźć drogę naprawy tego świata i naprawy własnego życia. Refleksje zawarte v. artykule są bardzo istotnym wkładem w nową koncepcję teoretyczną ogólnego wychowania człowieka przez wnikającą coraz bardziej w jego życie sztukę, czasów dawnych i współczesną, sztukę w postaci różnorodnych dziedzin i różnych dzieł.
Tego rodzaju generalne, spojrzenie na sztukę, spojrzenie niejako filozoficzne, wyznacza zakres szczegółowej problematyki pedagogicznej.