Metoda ta wpływa na usprawnienie czynności korowych, ćwiczy plastyczność, rozwija dynamizm

A więc stwarza warunki sprzyjające prawidłowej rozbudowie mechanizmów poznawczych. Przez stopniowe, systematyczne włączanie wychowanków w nurt życia społecznego i nacisk położony na zdynamizowanie inicjatywy i własnej twórczości dziecka oraz przez pracę zespołową i kolektywne rozwiązywanie zagadnień kształtuje się charakter, wzrasta wiara we własne siły i możliwości wraz z jednoczesnym rozwojem postawy czynnej w stosunku do doskonalenia życia i pracy. Wychowanek dynamizuje się i wdrażał się również do czynnej postawy w zespole i do odpowiedzialności za pracę” Metoda „ośrodków pracy” przez „swoistą organizację zajęć pozwala nie tylko na szerokie zastosowanie aktywności dzieci w procesie nauczania, ale cały ten proces opiera na tej aktywności, którą traktuje jako podstawową zasadę poznawczą, co wysoce przekracza granice zastosowania w praktyce otrzymanych uprzednio wiadomości teoretycznych. Cała organizacja procesu nauczania jest w tej metodzie przystosowana do tego podstawowego założenia. Przy czym wchodzi tu w grę możność kontrolowania nabytych przez dziecko wiadomości poprzez stosowanie ich w działalności praktycznej. Wobec powiązania umysłowej pracy dziecka z pracą fizyczną w metodzie tej kontrola nad rozumieniem jest stała i miarodajna” „Metoda ta kształtuje w pewien sposób strukturę swego programu, czerpiąc od najmłodszych klas bogate treści z otaczającego życia społecznego najbliższego środowiska i ze środowiska przyrodniczego. Te pierwsze treści przepracowane i przeżyte wprowadzają małego wychowanka stopniowo w nurt życia społecznego, zapoznając go z warunkami życia i zadaniami społecznymi i powoli kształtują w nim świadomość jego roli i zadań w zbiorowości i kształcą zdecydowanie czynną w tym życiu postawę”.