KSZTAŁCENIE PRZYZWYCZAJEŃ I NAWYKÓW

Nawyki, przyzwyczajenia, różne umiejętności potrzebne w życiu codziennym to sprawy zajmujące bardzo wiele miejsca w wychowaniu zbiorowym małych dzieci. W proporcji do potrzeb nieliczne są prace empiryczne, które szukałyby odpowiedzi, czego i w jakim zakresie można w warunkach przedszkola wymagać od dzieci w różnym wieku i czego można je nauczyć. W Zakładzie Psychologii UJ nad tym zagadnieniem pracuje Anna Dzierżanka. W wymienionym już tomie „Studiów Pedagogicznych” ukazało się sprawozdanie z jej badań. Przed 90-kiem dzieci w wieku od 3 do 7 lat (6 grup z każdego rocznika) autorka postawiła 10 zadań: samodzielne włożenie koszulki, 2. nałożenie skarpetki lub pończochy, włożenie bucików, 4. zasznurowanie ich i zawiązanie, 5. zapięcie szeregu guzików, 6. włożenie czapeczki, 7. zjedzenie łyżką talerza gęstej zupy, 8. przecięcie nożyczkami kartki papieru, 9. nawleczenie igły, rysowanie ołówkiem na papierze. Uzyskane wyniki stanowią pewien wskaźnik dla poczynań metodycznych. Prace z tego zakresu autorka nadal kontynuuje.

ZAGADNIENIE ROZWOJU MOTORYCZNEGO

Zagadnienie motorycznego rozwoju dzieci w wieku przedszkolnym jest przedmiotem zainteresowań Pracowni Teorii Wychowania Fizycznego Instytutu Kultury Fizycznej. W latach 1957—1961 zostały na dużym materiale przeprowadzone badania w 35 przedszkolach w środowisku wielkomiejskim, małomiasteczkowym i wiejskim. Jednorazowej próbie, poddano 2237 dzieci ponadto, śledzono rozwój 61. Celem badań było uchwycenie faz rozwoju fizycznego dzieci w wieku przedszkolnym. Każde Z dzieci poddano następującym próbom: 1. bieg na 20 metrów, 2. skok w dal, 3. skok z rozbiegu, 4. celowanie woreczkiem do tarczy, 5 przejście po równoważni. Wyniki badań stwarzają pewne hipotezy co do norm rozwoju motorycznego dzieci w różnym wieku, okresu przedszkolnego, różnicujących się w zależności od indywidualnego rytmu rozwojowego, płci i warunków środowiska.