Charakter tych liceów nie został od początku jasno sprecyzowany

Nie były to bowiem ani szkoły zawodowe, ani typowe szkoły ogólnokształcące, gdyż przedmioty artystyczne górowały nad grupą przedmiotów ogólnokształcących. Określono je jako szkołę pośrednią między szkpłą ogólnokształcącą a szkołą zawodową. Wśród celów nauczania tak pomyślanej szkoły znalazło się rozwijanie uzdolnień plastycznych i podnoszenie kultury plastycznej ucznia. Od samego początku działalności tych szkół twórcy programów i nauczyciele-plastycy mieli głębokie przekonanie, że rozwój ogólny i intelektualny jednostki dokonuje się poprzez rozwijanie jej właściwych uzdolnień artystycznych, pogłębianie jej wiedzy i umiejętności w tym zakresie. Sądzono również, iż wnikanie w społeczeństwo pewnej ilości jednostek odpowiednio wykształconych artystycznie stworzy okazję do estetycznego oddziaływania na szersze środowisko, w którym osoby te będą pracować, a więc przyczyni się do podniesienia ogólnej kultury artystycznej społeczeństwa. Próbowano w ten sposób realizować wychowanie odbiorców i konsumentów sztuki. Uznano, iż wychowanie plastyczne może obejmować całą młodzież bez różnicy w jej uzdolnieniach, ważne jest bowiem uwrażliwienie na szerokie zjawiska plastyczne, a więc rozwijanie u młodzieży umiejętności ujmowania obrazowo świata widzianego, zapoznawanie jej z różnymi technikami i sposobami graficznymi i malarskiego wyrażania natury, wprowadzenie w problematykę sztuki. Długa była droga ewolucyjnych przemian programowych i praktyki nauczania. Grupę liceów sztuk plastycznych określić można jako szkoły eksperymentalne, których doświadczenia są ważnym przyczynkiem do ogólnej teorii wychowania przez sztukę. Szczegółowe obserwacje i badania pozwalają stwierdzić, iż wychowanie przez sztukę wpływa zasadniczo na wszechstronny rozwój osobowości, pomaga w pełniejszym rozwoju intelektualnym i moralnym: nauczanie przedmiotów plastycznych nie jest przecież celem samym w sobie, nie służy wyłącznie kształceniu umiejętności odtwarzania natury i umiejętności manualno-formalnych. Uczestniczy w rozwijaniu wszelkich zdolności odtwórczych i twórczych, rozwija i kształtuje wrażliwość plastyczną, nabywanie wiedzy i umiejętności plastycznych, takich jak spostrzegawczość, pamięć wzrokowa, wyobraźnia, kultura wzruszeń, emocjonalny stosunek pracy. Wychowanie plastyczne realizowane jest przez zajęcia artystyczne i wiedzę o sztuce, a więc w sposób syntetyczny, łączy się ponadto z nauczaniem-innych przedmiotów {język ojczysty, historia przeniknięte są elementami artystycznymi) i z wychowawczym oddziaływaniem innych dziedzin sztuki, również wprowadzanych do programu szkolnego (muzyka, teatr).