BADANIA W DZIEDZINIE WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO

Jeśliby mierzyć dorobek naukowy w dziedzinie wychowania przedszkolnego jakością, a nawet i ilością opublikowanych prac opartych na badaniach, przedstawia się on dosyć pokaźnie. Dorobek ten jest głównie wynikiem poszukiwań psychologicznych podstaw metod pracy z małymi dziećmi. Szczególnie dużo zrobiono w zakresie problematyki mowy i myślenia dzieci w Wieku przedszkolnym; na obszernym materiale przebadano zagadnienie rozwoju plastycznego dzieci i warunków, od których rozwój ten zależy; zapoczątkowano prace badawcze nad zagadnieniem zabawy i rozwoju form społecznego współżycia dzieci w warunkach przedszkola. Obraz jednak staje się niezbyt optymistyczny, gdy przymierzyć rozmiar tego dorobku do potrzeb praktyki. Podjęcie na szerszą skalę zadań wychowania zbiorowego małych dzieci postawiło przed pedagogiką, psychologią, medycyną i socjologią szereg zagadnień, od których rozwiązania zależy prawidłowy fizyczny i psychiczny rozwój dzieci uczęszczających do przedszkoli. Tymczasem prace dotyczące samych organizacyjno-pedagogicznych podstaw tych placówek, jak też metod integralnej realizacji rozlicznych, a jednakowo ważnych zadań: wychowawczych, profilaktycznych, socjalno-bytowych, społeczrio- -gospodarczych, stojących przed instytucjami, w których zbiorowo wychowuje się dzieci w wieku przedszkolnym, znajdują się u nas dopiero w stadium zaczątkowym. Patrząc wstecz na minione dwudziestolecie, trzeba zdać sobie sprawę z tego, jak mało sprzyjające były warunki dla rozwoju kadry naukowej interesującej się problematyką wychowania przedszkolnego. Przez długi ckres wychowawczynie kształciły-się w trzyletnich liceach. Dopiero w roku 1960 opuściły szkołę pierwsze absolwentki pięcioletnich liceów pedagogicznych dla wychowawczyń przedszkoli, mające prawo studiowania na wyższej uczelni. Na uniwersytetach i w PWSP do dziś brak katedry pedagogiki przedszkolnej, wokół której mogliby się skupić ludzie zainteresowani tym zagadnieniem.